20/5/2009
Τα εύθραυστα εκείνα που αντέχουν στον χρόνο
“ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ”
Οπισθόφυλλο:
Επιστρέφει. Μετά από χιλιάδες χρόνια περιήγησης. Στο πατρικό της. Για να βρει «τα εύθραυστα εκείνα που αντέχουν στο χρόνο». Να θυμηθεί, επειδή «όταν ξεχνάς συγχωρείς». Μα πάνω απ’ όλα, για να μπορέσει να καταλάβει. Γιατί σε ένα πεπερασμένο σύμπαν να επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή. Και για να ξανανέβει τη σκάλα. Στο σπίτι εκείνο που ευνοεί τον ολέθριο έρωτα και γεννά το κακό. Να ξανασπάσει τον εαυτό της σαν κούκλα, ανεβαίνοντας πάλι και πάλι. Να κάνει ανάσταση με όλους τους ζώντες και τους νεκρούς, ανεβαίνοντας αυτή τη φορά τον δικό της Γολγοθά, να μπει στο παλιό ρημαγμένο τους κήπο για να τον γεμίσει πασχαλιές και ζουμπούλια.
Μια ιστορία αυτογνωσίας και αναζήτησης με μια σύγχρονη Αλίκη στη χώρα των παιδικών της χρόνων. Με τον χωροχρόνο ως κάτοπτρο πεπρωμένου να κάνει τα παιχνίδια του. Το αποτέλεσμα, μια ιστορία εσωτερικού δρόμου και ενιαίου χρόνου. «Το Χθες είναι Τώρα» και η Σαβίνα σ’ εκείνο το ρημαγμένο σπίτι, το γνωρίζει καλά. Διότι η Σαβίνα σ’ αυτό το σπίτι «πλήθος είναι», γίνεται «οι άλλοι». Ούτε ουράνια, ούτε γήινη. Και ουράνια και γήινη. Ούτε θνητή, ούτε αθάνατη. Και θνητή και αθάνατη. Γίνεται άλεφ. Όπως όλοι.
Όταν ξεχνάς, συγχωρείς.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό:
Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε το 1959 στο Κορωπί. Είναι υπεύθυνη των σελίδων βιβλίου στο «Έθνος της Κυριακής» και της ελληνικής πεζογραφίας και της ποίησης στις εκδόσεις «Άγκυρα». Έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι και τη συνέντευξη. Έχουν κυκλοφορήσει 25 βιβλία της. Το «Πλήθος Είμαι» ολοκληρώνει μια άτυπη τετραλογία και είναι το ενδέκατο μυθιστόρημα.
ΕΡΓΑ ΤΗΣ:
ΠΟΙΗΣΗ:
«Σηματοδότες», 1984
«Δρασκελιές», Θεωρία, 1988
«22 χρωματικές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα», Δωδώνη, 1992
«Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα», Φιλιππότη, 1996
«Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι», Φιλιππότη, 1997
«Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα», Φιλιππότη, 1998
«Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα», Άγκυρα, 2000
«Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω» Άγκυρα, 2002
«Εν αταξίαις άτακτοι όντες» Άγκυρα, 2006
«Το γράμμα που λείπει» (υπό έκδοση)
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ:
«Όνειρα από Toplexil», Φιλιππότη, 1997
«Εάν ο Καρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη», 1998
«Μια καρδιά στο στομάχι» (υπό έκδοση)
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ:
«Αλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;», Φιλιππότη, 1996
«Αναζητώντας τη Μαρία», Άγκυρα, 1998
«Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;», Άγκυρα, 1999
«Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου», Άγκυρα, 2001
«Το αίνιγμα του Άλλου», Άγκυρα, 2003
«Οι κούκλες δεν κλαίνε», Άγκυρα, 2004
«Χαίρε, παραμύθι μου», Άγκυρα, 2005
«Αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αγαπάς», Άγκυρα, 2006
«Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω», Άγκυρα, 2007
«Υγρός Χρόνος», Άγκυρα, 2008
«Πλήθος Είμαι», Άγκυρα, 2009
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:
«Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», Φιλιππότη, 1998
«Άρον, άρον εγέννετο αύριο» (υπό έκδοση)
ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
«Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα», Άγκυρα, 2007
«Η Νεφέλη στο Νησί του Παντός» (υπό έκδοση)
ΥΓ. Θα ρθει κι αυτό. Μαζί με τα χρόνια. Αύριο, μεθαύριο... Στο τέλος του μήνα... Ξαναμαζεύοντας τα σπασμένα, πάλι και πάλι. Καινούργια, ελπίζω, αυτή τη φορά. Αλλά και τόσο παλιά. Αφού αυτή είμαι. Τώρα πια άλεφ αλλά και οι άλλοι. Προ πάντων οι άλλοι. Από επιθυμία, όμως. Και όχι από ανάγκη, όπως παλιά. Κάτι θα λείπει. Θα περισσέψει άλλο. Πού να μαζέψεις τα χίλια κομματάκια σου που άλλα γνωρίζεις και άλλα αγνοείς. Αλλά στο μέλλον πια δεν θα φοβάμαι. Με οδηγεί η Νεφέλη.
