Τα πήρα όλα....

Κι έφυγα!

Monday, June 29, 2009

Δύο γιορτές κι ένα Πλήθος

Δυό πριγκίπισσες στα σκαλοπάτια της Ντόροθι Σνότ, περιστριγυρισμένες απο ζωγραφιές παιδιών!
Στη διπλή γιορτή παρόντες απο αριστερά η Μηλίτσα, πλάι της η Μαργαρίτα Θηβαίου, η Αγγελική Κώττη, ο Γιάννης Θηβαίος και στο βάθος η Τασία μας. Σε πρώτο πλάνο η εορτάζουσα νονά Ελένη με τη Νεφέλη των άστρων
Κορίτσια στον κήπο της Ιπποκράτους: Στην επάνω σειρά η συγγραφέας ...,η Μηλίτσα , η υπογράφουσα, η Αναστασία και κάτω η Ελένη Γκίκα στα πορτοκαλιά, η Νεφέλη μας στα ρόζ χωμένη στην αγκαλιά της Τασίας
Η Μήλίτσα με τον σύζυγό της
Αναστασία Παπαδημητρίου με τη Μαργαρίτα Θηβαίου σε στιγμή αναρρώτησης
Οι τρείς οικοδέσποινες στην αυλή των θαυμάτων. Αριστερόθεν η Ντανιέλα, δεξιόθεν η Ελένη και στη μέση η θυγατέρα Νεφέλη

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Γιόρτασε τη διπλή γιορτή της η συνάδελφος συγγραφέας και δημοσιογράφος Ελένη Γκίκα μια Κυριακή απόγευμα βαθύ στον κήπο του νηπιαγωγείου «Ντόροθι Σνότ» στην καρδιά της Ιπποκράτους, περιτριγυρισμένη απο ανθρώπους, που την αγαπούν βαθειά και αμετάκλητα. Ανάμεσά τους η μικρή βαφτιστήρα της Νεφέλη με τους γονείς της Γιάννη και Ντανιέλα, η συνάδελφος Αγγελική Κώττη, ο Γιάννης Θηβαίος και η Μαργαρίτα του, η Αναστασία Παπαδημητρίου των εκδόσεων Αγκυρα (όπου η Ελένη επιμελείται τη σειρά «Ελληνες Πεζογράφοι»), η Τασία της, η Μηλίτσα μας μετα του συζύγου, ο Αντώνης Σουρούνης και άλλοι αγαπημένοι φίλοι.

Εχω την τύχη να συγκαταλέγομαι σ΄αυτούς που γνωρίζουν μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα αυτή τη βελουδένια ύπαρξη της Ελένης, μιας γυναίκας που προτάσσει την εσωτερικότητα στην επιδερμική κατανάλωση των καιρών.

Παρατηρώντας όλο κι απο κοντύτερα τη δοτικότητα, την αθωότητα κι αυτή
την τρυφερότητά της, αισθάνομαι πως ναι μπορεί σ΄αυτή την ηλικία να κατακτήσω μια φιλία παντοτινή.

Τώρα η ταξιδιάρα η Ελένη πήγε στην άγνωστη Καππαδοκία, αλλά μας άφησε το νέο της έργο (τελευταίο πόνημα της τριλογίας του πένθους) με τίτλο «Πλήθος Είμαι» (Εκδόσεις Αγκυρα), έχοντας καταθέσει τις τελευταίες σταγόνες της προσωπικής αγωνίας της Σαβίνας της.

Τώρα η Ελένη θα ζήσει χωρίς τη Σαββίνα της, θα γράφει απαλλαγμένη απο το βάρος της νωπής μνήμης. Τώρα θα δημιουργεί με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, που θάρθει πάλι και πάλι με διπλές και τριπλές και πολλαπλές γιορτές της ύπαρξης και της γραφής.


Καλοτάξιδο Ελένη μου να είναι το Πλήθος σου...

Πλήθος είμαι



Απο το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Επιστρέφει. Μετά από χιλιάδες χρόνια περιήγησης. Στο πατρικό της. Για να βρει «τα εύθραυστα εκείνα που αντέχουν στον χρόνο». Να θυμηθεί, επειδή «όταν ξεχνάς συγχωρείς». Μα πάνω απ’ όλα, για να μπορέσει να καταλάβει. Γιατί σε ένα πεπερασμένο σύμπαν να επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή; Και για να ξανανέβει τη σκάλα. Στο σπίτι εκείνο που ευνοεί τον ολέθριο έρωτα και γεννά το κακό. Να ξανασπάσει τον εαυτό της σαν κούκλα, ανεβαίνοντας πάλι και πάλι. Να κάνει ανάσταση με όλους τους ζώντες και τους νεκρούς, ανεβαίνοντας αυτή τη φορά τον δικό της Γολγοθά, να μπει στον παλιό ρημαγμένο τους κήπο για να τον γεμίσει πασχαλιές και ζουμπούλια. Μια ιστορία αυτογνωσίας και αναζήτησης με μια σύγχρονη Αλίκη στη χώρα των παιδικών της χρόνων. Με τον χωροχρόνο ως κάτοπτρο πεπρωμένου να κάνει τα παιχνίδια του. Το αποτέλεσμα, μια ιστορία εσωτερικού δρόμου και ενιαίου χρόνου. «Το Χθες είναι Τώρα» και η Σαβίνα σ’ εκείνο το ρημαγμένο σπίτι, το γνωρίζει καλά. Διότι η Σαβίνα σ’ αυτό το σπίτι «πλήθος είναι», γίνεται «οι άλλοι». Ούτε ουράνια, ούτε γήινη. Και ουράνια και γήινη. Ούτε θνητή, ούτε αθάνατη. Και θνητή και αθάνατη. Γίνεται άλεφ. Όπως όλοι.

Βιογραφικό της Ελένης Γκίκα

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε και εξακολουθεί να ζει στο Κορωπί. Με απιστία κάποιων χρόνων στην Αθήνα. Το μόνο που έμαθε σ’ αυτή τη ζωή (και που κάνει κέφι να κάνει) είναι να διαβάζει. Βιβλία, Μανιωδώς. Από δίψα γραφής έγραψε κιόλας: Μυθιστορήματα, ποίηση, διηγήματα, συνεντεύξεις, άρθρα και κριτικές σε περιοδικά κι εφημερίδες. Δημοσιογράφος είναι, ξεκίνησε από το «Αντί» και το «Φαντάζιο», όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό. Για δέκα χρόνια εργάστηκε στο ραδιόφωνο και στις Εικόνες. Και με αντικείμενο το βιβλίο πάντοτε, εδώ και 15 χρόνια, στο «Έθνος της Κυριακής». Έχει την επιμέλεια της νεοελληνικής σειράς στις εκδόσεις «Άγκυρα». Έχει εκδώσει εννιά ποιητικές συλλογές, δυο συλλογές με διηγήματα, εννιά μυθιστορήματα, έναν τόμο με συνεντεύξεις και ένα παραμύθι. O «Υγρός Χρόνος» είναι το δέκατο μυθιστόρημα.

ΕΡΓΑ ΤΗΣ:

ΠΟΙΗΣΗ:
«Σηματοδότες», 1984
«Δρασκελιές», Θεωρία, 1988
«22 χρωματικές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα», Δωδώνη, 1992
«Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα», Φιλιππότη, 1996
«Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι», Φιλιππότη, 1997
«Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα», Φιλιππότη, 1998
«Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα», Άγκυρα, 2000
«Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω» Άγκυρα, 2002
«Εν αταξίαις άτακτοι όντες» Άγκυρα, 2006
«Το γράμμα που λείπει» (υπό έκδοση)

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ:
«Όνειρα από Toplexil», Φιλιππότη, 1997
«Εάν ο Καρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη», 1998
«Μια καρδιά στο στομάχι» (υπό έκδοση)

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ:
«Αλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;», Φιλιππότη, 1996
«Αναζητώντας τη Μαρία», Άγκυρα, 1998
«Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;», Άγκυρα, 1999
«Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου», Άγκυρα, 2001
«Το αίνιγμα του Άλλου», Άγκυρα, 2003
«Οι κούκλες δεν κλαίνε», Άγκυρα, 2004
«Χαίρε, παραμύθι μου», Άγκυρα, 2005
«Αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αγαπάς», Άγκυρα, 2006
«Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω», Άγκυρα, 2007
«Υγρός Χρόνος», Άγκυρα, 2008

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:
«Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», Φιλιππότη, 1998
«Άρον, άρον εγέννετο αύριο» (υπό έκδοση)

ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
«Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα», Άγκυρα, 2007

Posted by Ιουστίνη Φραγκούλη at 3:15 AM