Αύριο, Μεγάλη Δευτέρα, θα βγει στους δρόμους, σκέφτεται. Και με μεγάλα βήματα θα δρασκελίσει το παρελθόν. Μήπως και κατορθώσει να βρει ανάπαυση το παρόν της. Αλλά για την ώρα, σκάβει, σκάβει με μένος, συρτάρι, πυξίδες, κιτρινισμένο χαρτί. Τα ρούχα της στο συρτάρι που ακόμα μυρίζουν λεβάντα. Τα ρούχα του στην ντουλάπα που μυρίζουν φυγή.
«Πολύ πριν με γνωρίσει, ίσως ήταν ήδη νεκρός, νεκρή, νεκροί», και τα πρόσωπα στο νου της μπερδεύονται. Εισχωρούν το ένα μέσα στο άλλο και δεν ξεχωρίζει σημάδια, χάδια, απουσίες, φιλιά.
Μονάχα μια τεράστια έλλειψη.
Μια ζωή έτσι, με μια άδεια αγκαλιά.
Θα είμαι όλοι ή κανείς’ θα είμαι ο άλλος
σελ. 45
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου