Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ














Θόλωσα, Θύελλα, Θάμβος, Θυμήθηκα...
ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
ΑΓΚΥΡΑ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
****
Κι ενώ η Ελένη Γκίκα σε συνεργασία με την Άγκυρα περνούσε μοναδικές στιγμές με τους φίλους της στην παράσταση του βιβλίου της Υγρός Χρόνος, εγώ θυμήθηκα την θάλασσα και το βιβλία με θ και θα που το είχα ξεχάσει!
Απόψε Ελένη μου, ήταν η στιγμή του. Έτσι δεν λες; Ποτέ δεν είναι αργά!

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Φωτογραφίες της παράστασης Υγρός Χρόνος - ΑΓΚΥΡΑ











Η Νατάσσα, φίλη της Ελένης, που παρακολούθησε την Θεατρική παράσταση Υγρός Χρόνος, στον Πολυχώρο της ΑΓΚΥΡΑΣ, είχε την ευγενή καλοσύνη να στείλει φωτογραφίες της στο διότι!

Ευχαριστούμε Νατάσσα γι' αυτές, καθώς και για τα βιντεάκια!
Χάρη σε σένα, "Υγρανθήκαμε" κι εμείς που μένουμε μακριά!

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Τέα Βασιλειάδου - Ημερησία και Δελτίο Τύπου Άγκυρας

3/2/2009

Η λογοτεχνία αποτελείται από έμμονες ιδέες

Ο «Υγρός Χρόνος» της Ε. Γκίκα, για την ουτοπία της ζωής

Η λογοτεχνία αποτελείται από έμμονες ιδέες

O «Yγρός χρόνος» είναι ένα παράξενο μυθιστόρημα, που τρομάζει αλλά μαζί και γαληνεύει. Ίσως γιατί σκάβει βαθιά στην ψυχή των ανθρώπων.

Της Τέας Βασιλειάδου
Ημερησία 31/1/2009

Μαζί της δεν είσαι ποτέ σίγουρος. Δεν ξέρεις αν βαδίζεις στην πραγματικότητα ή το όνειρο ή κάπου ανάμεσα.Σε χώρους χωρίς χώρο. Tο ίδιο και με τα αισθήματα. Aφθονία. H ουσία είναι πως η Eλένη Γκίκα, δεν γράφει αλλά βιώνει. Δεν είναι συγγραφέας ή ποιήτρια. Zει ποιητικά. Zει ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα και το κυριότερο. Δεν χάνεται. Oύτε και οι ήρωες των βιβλίων της χάνονται. Ή μάλλον όταν χάνονται γνωρίζουν πώς να βιώσουν στο απροσδιόριστο παρόν τους. Στο τελευταίο της βιβλίο «Yγρός Xρόνος» (εκδόσεις AΓKYPA) -ένα μοναδικό σε ύφος, στιλ, περιεχόμενο και γλώσσα μυθιστόρημα- το θέμα του έρωτα και της αγάπης επανέρχεται. Tου έρωτα που βασανίζει και της αγάπης που παρηγορεί. Oι ήρωές της φοβούνται… Φεύγουν ή μένουν και επικοινωνούν με «υγρές σελίδες» για να κρατήσουν κρυφό το κοινό παρελθόν – μυστικό. Ένα μυστικό που ξεπερνάει τον φόβο και τον θάνατο. Eνα μυστικό που πλανιέται στο υγρό στοιχείο, όπως το μωρό στη μήτρα της μάνας του, όπως η γη κυλάει από την αρχή του χρόνου για να βρει τη ζωή μέσα στο νερό. Στην αρχή των πάντων.


ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ
Ένας άνδρας πνίγεται στη θάλασσα και η Mάνια δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ πρέπει να καλύψει το συμβάν. Όμως αυτή η γυναίκα «γεμάτη μανία και πάθος» δεν θέλει να γράψει για το γεγονός.Aλλωστε πρόκειται για γεγονός; Eχει πνιγεί ο συγκεκριμένος άνδρας, ο Aγγελος - Aχιλλέας Kομνηνός, ετών 52, γιατρός; Σε ένα περιβάλλον που όλα θεωρούνται δεδομένα και τα πάντα είναι σίγουρα, η Eλένη βάζει την ηρωίδα της να αυτοαναιρείται και να αμφισβητεί τα πάντα εκτός από την αγάπη. Tην απόλυτη αγάπη όπως μπορεί κανείς να τη βιώσει κι όπως αποκαλύπτεται μέσα από το έργο των καταξιωμένων δημιουργών, ποιητών και συγγραφέων. Γύρω από τη Mάνια άλλες γυναίκες, η Σαβίνα, η Λόλα, η Mόνα, η Πετρούλα… κομμάτια θαρρείς της ίδιας της Mάνιας βιώνουν τις πλευρές του έρωτα και του θανάτου και αναζητούν απαντήσεις μέσα στο ποιητικό συμπάν του Pεμπώ, του Πρεβέρ, το Σεμπρούν, του Πεσόα, του Tαμπούκι, του Mπόρχες, της Σύλβια Πλαθ… τόσων που υπάρχουν στο μυθιστόρημα όχι ως ένθετοι αλλά ως οργανικά κομμάτια της πλοκής. Kαι φυσικά ο Aγγελος, αυτός ο μοναχικός πρίγκιπας που πνίγηκε (;) στην καθημερινότητα για να παραμείνει ζωντανός στον «Yγρό Xρόνο». Ένας μοναδικός αντιήρωας, όπως μόνον η Eλένη Γκίκα μπορεί να συνθέτει, γοητευτικός, μελαγχολικός, γενναιόδωρος… και γύρω του οι γυναίκες που κρατούν, η κάθε μια ένα κομμάτι του, η κάθε μια στιγμή μνήμης. Oλες μαζί την υγρασία των αισθημάτων τους.


Η ΑΙΣΘΗΣΗ
Eίναι ιδιαίτερη η αίσθηση που νιώθει ο αναγνώστης των βιβλίων της Eλένης. Σαν παιδί που του χαρίζεται ένας κόσμος χωρίς όρια κι ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες. Eίναι λυτρωτικός ο τρόπος που γράφει και λυτρωτικό το αίσθημα που προσλαμβάνεις από τα γραπτά της. Eλλειπτική γραφή, ημιτελής καταστάσεις και ημιτελείς άνθρωποι -δηλαδή πραγματικοί άνθρωποι- στη διάσταση της ιστορίας της. Hρωες κατακερματισμένοι και αβέβαιοι. Λόγος χωρίς φανερή συνοχή που απαιτεί την προσπάθεια του αναγνώστη για να ολοκληρωθεί. Mόνον που ο αναγνώστης δεν χρειάζεται να προσπαθήσει γιατί το κείμενο της Eλένης τον κυριεύει τόσο που μετατρέπεται σε μέρος του κόσμου της. Eτσι αυτοσαρκαζόμενη και αυτοβιογραφούμενη η συγγραφέας κάνει μια τομή στο θέμα του πένθους.O «Yγρός χρόνος» είναι ένα παράξενο μυθιστόρημα, που τρομάζει αλλά μαζί και γαληνεύει. Iσως γιατί σκάβει βαθιά στην ψυχή των ανθρώπων και τους αποκαλύπτει ότι δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό από την αγάπη. Δεν υπάρχει κάτι πιο εύθραυστο από την αγάπη. Kι όλη αυτή η αγάπη και η αλήθεια βρίσκονται στο ξεχωριστό ποιητικό σύμπαν της Eλένης, γιατί -το είπαμε- η Eλένη παραμένει ποιήτρια και ως πεζογράφος. Eτσι βουτάει στο απέραντο γαλάζιο του εσώτερου ανθρώπου… έτσι μετουσιώνει τον πόνο και την αγάπη σε κάθαρση.Για μια φορά ακόμη, μου έκανε δώρο ένα ζευγάρι χρωματιστά γυαλιά, και είδα τον κόσμο μέσα από το δικό της πολύχρωμο πρίσμα.Tην ευχαριστώ γι’ αυτό.

Μότο: Η Ελένη Γκίκα, δεν γράφει αλλά βιώνει. Δεν είναι συγγραφέας ή ποιήτρια. Ζει ποιητικά. Ζει ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα.

ΥΓ1: Ένα χάδι της Τέας Βασιλειάδου σε μια πολύ περίεργη μέρα. Ειδικά για την χρονική συγκυρία, δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουν το δικό μου ευχαριστώ.
ΥΓ2: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΑΝΕ ΘΕΑΤΡΟ

Ο ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ διοργανώνει:
Θεατρικοποιημένη μουσική παράσταση με αφορμή τα βιβλία της Ελένης Γκίκα (δημοσιογράφου, βιβλιοκριτικού και συγγραφέως) και τις μουσικές της Αναστασίας Παπαδημητρίουμε τίτλο «Υγρός Χρόνος».

Παραστάσεις: Σάββατο 31/1, Κυριακή 1/2, Σάββατο 7/2 και Κυριακή 8/2,Ώρα: 21:00 μ.μ., στον ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟ, Σόλωνος 124, Αθήνα

Μια νέα πρόταση από τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ και τον ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟ για την παρουσίαση λογοτεχνικών βιβλίων, συνδυάζοντας κείμενα, μουσική και τραγούδια.
Με αφορμή την έκδοση του καινούριου βιβλίου της Ελένης Γκίκα με τίτλο «Υγρός Χρόνος», οι εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ οργανώνουν θεατρικοποιημένη μουσική παράσταση που βασίζεται σε μονολόγους των τελευταίων της βιβλίων.


Λίγα λόγια για την παράσταση:
Μια γυναίκα και ένας άντρας με καρμικό παρελθόν, συναντιούνται στο Νησί των Λωτοφάγων. Με συνέπειες ανεξέλεγκτες, και το αίνιγμα να ανήκει για πάντα στο παρελθόν ή στον άλλον. Εξάλλου, το ποίημα της ζωής μας είμαστε πάντοτε εμείς. Ακόμα και όταν προσποιηθούμε πως τ’ αγνοούμε. Μια ιστορία ηδονής και οδύνης. Αυτογνωσίας και αναζήτησης. Με ένα φινάλε ανοιχτό σαν ζωή, διαφορετικό για τον καθένα. Μια ιστορία αναπόφευκτη, ερωτικά εμμονική, χρέος.

Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά σε κοινό, έχει γράψει η Αναστασία Παπαδημητρίου, πάνω σε ποιήματα και στίχους των ποιητών: Νάνου Βαλαωρίτη, Φώτη Αγγουλέ, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Ζακ Πρεβέρ (μετάφραση: Γιάννης Θηβαίος), Ελένης Γκίκα, Μάρως Βαμβουνάκη και Άννας Παπαδημητρίου.

Συντελεστές της παράστασης
Δραματοποίηση κειμένων - σκηνοθεσία: Μελίνα Παπανέστορος
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Παίζουν οι μουσικοί: Γιώργος Κωνσταντινίδης (πιάνο-βιολί), Σπύρος Κοντάκης (κιθάρα)Παίζουν οι ηθοποιοί και οι καλλιτέχνες: Γιώργος Γεωγλερής, Θάνος Πολύδωρας και Αθηνά Χειλιοπούλου


Τραγουδούν: Πένυ Ξενάκη, Θάνος Πολύδωρας, Αθηνά Χειλιοπούλου
Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα προβάλλεται φωτογραφικό υλικό σχετικό με την παράσταση της Χαράς Μπιρμπίλη – Παπαδημητρίου.
Φιλική συμμετοχή: Ματίνα Καρρά.Και όλα, επάνω σε μια ιδέα και υπό την επίβλεψη της Αννας Παπαδημητρίου.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις στα τηλέφωνα:
210 3837667, 210 3837540, τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ
Αναρτήθηκε από alef στις 2:29 μμ

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Και πόσοι πολλοί εν τέλει είναι αυτοί που μ’ αγαπούν

2/2/2009

Όταν το άλεφ συνάντησε την κυρία Ρίτσα Μασούρα


Το γράψιμο είναι μοναχική δουλειά. Εσύ κι ο κανένας. Εσύ και το χάος. Εσύ και η πληγή. Εσύ και ο φίλος που θα ‘θελες εκείνη τη στιγμή αλλά τώρα πού να τον ενοχλείς. Εσύ και το ακατανόητο. Εσύ και η ζωή σου που- τι να την κάνεις τώρα. Εσύ και η απώλεια. Εσύ και ο χρόνος. Εσύ και το αόρατο. Εσύ και το ανείπωτο. Εσύ ως οφθαλμαπάτη, ψευδαίσθηση, εσύ που όμως όταν πονάς τόσο αληθινή.

Το διάβασμα είναι, επίσης, μια περίεργη κατάσταση. Μοναχική, όπως πίστευα, κι αυτή. Εσύ και κάποιος άγνωστος που κάποτε κάπου κάτι έγραψε. Εσύ και ό,τι διαθέτεις, να το προβάλεις, σαν σε καθρέφτη να το κατανοείς τόσο, καθόλου, να μην το κατανοείς.

Το θέατρο είναι παιχνίδι ομαδικό. Εξαρτάσαι ακόμα κι απ’ την ανάσα, το βλέμμα, το άγγιγμα, την μυρωδιά του άλλου. Απ’ την αύρα. Το αποτέλεσμα, σαν το άδηλο και το ανείπωτο, μαγικό.Ευτύχησα και το έζησα, με το «Πλήθος είμαι» πρώτα το καλοκαίρι. Και μαγεμένη τώρα με τον «Υγρό Χρόνο» το ξαναζώ. Διαπιστώνοντας γιατί είμαι τόσα πολλά χρόνια με την Αναστασία, πόσο ευαίσθητη είναι η Άννα, και πόσο μεγάλωσε η Χαρά. Πώς έγινε και με κατάλαβε τόσο πολύ η Μελίνα, πώς διασώθηκε η φιλία μου με την Ματίνα και τον Γιώργο νικώντας τον καιρό. Πόσο όμορφα παίζουν πιάνο και κιθάρα ο άλλος Γιώργος και ο Σπύρος, τι όμορφη Σαβίνα γίνεται σε κάθε παράσταση η Αθηνά. Πόσο Άγγελος είναι ο Θάνος. Και πόσοι πολλοί εν τέλει είναι αυτοί που μ’ αγαπούν. Πώς έτρεξαν αμέσως για να μ’ αγκαλιάσουν κοντά μου η Νεφέλη με το ραβδί της νεράιδας, η Ντανιέλα, ο Γιάννης, η Μαρία, ο Μάνος, ο Μανόλης, ο Γιώργος, ο Κώστας, ο Αντώνης, η Μηλίτσα, ο Ερρίκος, το Νατασσάκι, η Θαλασσινή, η Λιάνα, ο Δημήτρης, ο Κωνσταντίνος, η μικρή Αλεξάνδρα, ο Άγης, η Σοφία, ο Άκης, ο Διονύσης, ο Βασίλης που ήρθε από μακριά, η Κατερίνα που μας φροντίζει από το Βόλο, η Ειρήνη, η Φωτεινή.

Αλλ’ η χαριστική βολή είχε το όνομα «τυφώνας Ρίτσα». Η φίλη μου Ρίτσα Μασούρα που αίφνης το Σάββατο τα ξαναθυμήθηκε όλα για να μου ζεστάνει με τη φιλία της την κουρασμένη μου καρδιά.Ριτσάκι, αυτά! (το κείμενό σου) ή άλλως

Όταν το άλεφ συνάντησε την κυρία Ρίτσα Μασούρα

«Ήθελα πολύ να πω δυο κουβέντες για την Ελένη...(τα λόγια)... "

ΥΓ1: Ριτσάκι μου εγώ σ’ ευχαριστώ. Και σ’ αγαπώ.

ΥΓ2: Και για να μη ξεχνιόμαστε, το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται οι δυο τελευταίες μας παραστάσεις, κανονικά. Κι ύστερα, βουτιά πάλι στη μοναξιά μας και στα βιβλία.

Ευχαριστώ όλους που, για μια ακόμα φορά, με αγκαλιάσατε τόσο ζεστά.
Αναρτήθηκε από alef στις 5:17 μμ

σχόλια:
Εαρινή Συμφωνία είπε...
....και η Αγγελική που την έχω φίλη της καρδιάς και αν δεν ήταν άρρωστη θα ήταν κι εκείνη εκεί να μας καμαρώνει όλους!!!Φιλιά και επιτυχίες
2 Φεβρουάριος 2009 6:11 μμ

βασίλης είπε...
Πολύ όμορφο να βλέπεις τέτοιες φιλίες να ξεπηδάνε μέσα από τα μπλογκς, από τα αγγίγματα των λέξεων. Να σαστε πάντα έτσι δεμένες. Και πάντα επιτυχίες... Ένα μικρό ευχαριστώ για την αναφορά και σου στέλνω το ποιηματάκι που έγραψα μετά την όμορφη αυτή βραδιά...


"Κι έκλεψα για σένα το βραδάκι"

Πήρα μία νότα απ’ το βυθό

άλλη μια δανείστηκα απ’ τον ήλιο

το ακροθαλάσσι για ρυθμό

κάτι αρμονικό για να σου στείλω

-Σκέφτηκα μια θάλασσα πλατιά

όπως άκουγα τον Χατζηδάκι

βρήκα το κλειδί πάνω στο φακι

έκλεψα για σένα το βραδάκι

-Πήρα τη ματιά σου απ’ το χθες

ένα χάδι ανασαιμιά στον ώμο

κι έγιναν ποτάμια οι βροχές

έγιναν τραγούδια για το δρόμο

-Πες την σερενάτα ξακουστή

πες την άγνωστη μικρή μπαλάντα

μόνο ένα δάκρυ θ’ ακουστεί

κι ένα καρδιοχτύπι από πάντα...
2 Φεβρουάριος 2009 7:40 μμ

*******

************
Τα υπόλοιπα σχόλια στο blog της Ελένης.

Τα λόγια της Ρίτσας Μασούρα

Τα λόγια της Ρίτσας Μασούρα:

Ηθελα πολύ να πω δυό κουβέντες για την Ελένη. Πείτε το απωθημένο. Μ’ έτρωγε μέσα μου.
Η σχέση μας άρχισε ξαφνικά ένα βράδυ μέσα από μια πολύ συνηθισμένη ενδοδιαδικτυακή επικοινωνία, άγνωστες μεταξύ αγνώστων.
Προς στιγμήν λοιπόν, νόμισα ότι το Αλεφ ( αυτό είναι το μπορχικό μπλογκο-όνομα της Ελένης) είναι κάποιο αγοράκι που ξέρει καλά ελληνικά και γράφει όμορφα κείμενα. Απάντησα λοιπόν σε σχόλιό της με μια ανάλαφρη μαγκιά, να μην προδοθώ κιόλας. Οπότε σε δέκατα του δευτερολέπτου έφτασε ένα μέιλ στον υπολογιστή μου με το ψευδώνυμο Ουλρικε που λέγε τα εξής
Καλησπέρα, κι έτσι,
η Ελένη Γκίκα από το Εθνος της Κυριακής είμαι. Απολαμβάνω τα κείμενά σας στην εφημερίδα, και μ' αρέσει πολύ και το μπλογκ.....
Αισθάνομαι λίγο σα να κλέβω εκκλησία με το άλεφ. Για λόγους που ούτε σε μένα μπορώ να εξηγήσω, μου ήρθε να το κάνω με ψευδώνυμο. Αλλά σε σας ήθελα να το πω. Εξάλλου είναι γνωστό σ' αρκετούς, δεν το κρύβω. Τα κείμενα είναι τα κείμενά μου στην εφημερίδα. Διαβάζω σαν σπαστικό από παιδί. Μέγα πάθος. Κάθε σάββατο είμαι στο πολυχώρο της Αγκυρας (11 με τέσσερις), έχω την επιμέλεια της νεοελληνικής πεζογραφικής σειράς, Ενα χειρόγραφο κάθε νύχτα, μέγα πάθος κι αυτό. Κερνάω καφέ σε ένα μικρό δωματιάκι. Θα χαρώ να σας κεράσω....Καληνύχτα, ελένη γκίκα ή άλεφ προς ώρας (το Ούλρικε, κρίση στιγμής, ηρωίδα του Μπόρχες, μέγα ψώνιο, μάλλον με έχει κουράσει το ονοματάκι μου ή δεν είμαι αρκετά σοβαρή).
Από κείνο το βράδυ και οι δυό πιάσαμε την άκρη του νήματος μιας φιλίας που αντέχει στο χρόνο, στις αποστάσεις, στην υπερεργασία, στις αμοιβαίες καταθλίψεις , τα παιδικά φαντάσματα, τις δειλίες, τους φόβους μας και τα ζόρια των γυναικών της δικής μας γενιάς. Αντέξαμε και είμαι εδώ για να δηλώσω δημοσίως πόσο τυχερή νοιώθω που η Ελένη με θεωρεί φίλη της και πόσο θάθελα να κλέβω χρόνο από το χρόνο της για να μαθαίνω τη ζωή.
Γιατί αν κάτι καταλαβαίνω, ακολουθώντας τις ανηφοριές και τα στενοσόκακα του νου της, η ζωή δεν μετουσιώνεται σε μεγαλείο αν δεν πονέσεις αρκετά,.αν δεν πονέσεις πολύ. Τόχε πει και ο Οκτάβιος Παζ, μου το λέει συχνά και η Ελένη μέσα από τις γραμμές των κειμένων.
Το τελευταίο της βιβλίο «Ο Υγρός Χρόνος» - ο τερματισμός και η μυθοπλασία μιας αμφιλεγόμενης για το μέσο καθωπρεπισμό σχέσης - είναι άρτια δομημένο λογοτεχνικά με μπαρόκ σύμβολα, αληθινές ή πλασματικές θεωρίες του εσωτερισμού και παράλληλα ξεχειλίζει από ερωτισμό, αισθησιασμό, έρωτα και αγάπη, από αυτές που σπανίως κατακλύζουν τον άνθρωπο. Ενα βιβλίο που σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατό να σου δίνεται αυτό που νομίζεις υπέρτατη ευτυχία και σχεδόν αμέσως να το χάνεις....
Κι αν θα μπορούσα με μουσικούς όρους να περιγράψω την εναλλαγή του αυτομαστιγώματος με την υπέρβαση των αδυναμιών των πρωταγωνιστών, θα έλεγα ότι πρόκειται για Μουσική Δωματίου. Ελάχιστοι άνθρωποι ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους. Ενδεχομένως και χωρίς παράθυρο και χωρίς πόρτα. Ισως γιατί μόνον όταν είσαι τόσο στριμωγμένος, τόσο αδιέξοδος εσωτερικά, μπορεί να σκεφτείς τις καλύτερες αποδράσεις. Για να καταλήξεις βέβαια βγαίνοντας ότι «Μονάχα ένας άνθρωπος γεννήθηκε και πέθανε σ’ ολόκληρη τη γη. Ο δικός σου αγαπημένος άνθρωπος»....Ολα τ’ άλλα παίρνουν το σχήμα του καλουπιού αργότερα, με τον καιρό....

Η ιερή αταξία της ζωής μας είναι πέρα για πέρα κληρονομική και παραδοσιακή. Χωρίς να καταλαβαίνει από λάθη, η μοίρα μπορεί να είναι ανελέητη, ακόμα και για την παραμικρή απροσεξία.
Ελένη σε ευχαριστώ που μ’ εχεις φίλη.
Ριτς


Ελένη Γκίκα, σ’ ευχαριστώ που σ’ έχω φίλη.

ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ


Τα τραγούδια της βιβλιο-παράστασης:




Χάρη στα κορίτσια το διότι, σα να ήταν εκεί!

Ευχαριστούμε κορίτσια!


"Το τεχνικό σκέλος το ανέλαβε η φίλη μας Νατάσσα, εγώ έβαλα το μπλογκ και οι εκδόσεις Αγκυρα, με επικεφαλής την Αναστασία Παπαδημητρίου, όλη την οικογένεια και την Ελένη Γκίκα το… έμψυχο υλικό.. Μέσα από την καρδιά τους."

ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 1







ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 2







ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 3







ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 4







ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 5







ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 6







ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 7







Τα στοιχεία (ονόματα και τραγούδια) αναφέρονται δίπλα στα βίντεο.
Για τις δικές μας, πρώτ’ απ’ όλα, άγρυπνες νύχτες…
άγρυπνη νύχτα μου…