Friday, January 8, 2010
η κεντρομόλος καρδιά
Φοράω κόκκινα
Και μη σκεφτείς πως
Δεν σε πένθησα
Φοράω κόκκινα για νά ρθεις.
Σαν δέντρο με φωτάκια
Στάθηκα
Στη μέση του πουθενά
Έναν ολόκληρο χρόνο.
Την πλάτη σου έβλεπα
Όλο ν' απομακρύνεται
Κι εγώ στο χάος
Πέρα απ΄τον άξονά μου.
Αλλά τα φετινά Χριστούγεννα
Η κεντρομόλος καρδιά μου
Σε ξανάφερε
Καλοντυμένο, σκοτεινό
Μ' εκείνη τη γνωστή
Καμπαρντίνα της απόγνωσης
Να' ρχεσαι προς την ιστορία μου.
Γι αυτό άνθισα κόκκινα
Για να με δεις, επιτέλους, και να μείνεις!
Ελένη Γκίκα, Το γράμμα που λείπει, 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου