Κώστας Τραχανάς - κριτική

Ο άλλος εαυτός

Πολιτισμός
«ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»
Ε. Γκίκα Εκδόσεις, Ψυχογιός 2010, σελ. 448
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς
Τασος Κωτσης, Δευτέρα, 7 Φεβρουαρίου 2011
... Και ο τίτλος δανεικός, σαν τη ζωή την ίδια. Από ένα αρνί και γατί, όπως κι αυτός, στο άλλο, στο άλλο… Από τον ίδιο το σπασμό εκτιναγμένη στον κόσμο σαν δίδυμη κούκλα, αδελφή κρυφή-φανερή.
Πίστευα ότι το καλύτερο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2010 ήταν «Τα σακιά» της Ιωάννας Καρυστιάνη, όμως έκανα λάθος, άλλο ήταν το αριστούργημα της χρονιάς, η «Αιώνια επιστροφή», της Ελένης Γκίκα.
Όμως το βιβλίο της Ελένης Γκίκα, δεν μπορεί να διαβαστεί από όλους τους αναγνώστες, όπως το βιβλίο της Καρυστιάνη. Πρέπει να έχεις διαβάσει εκατοντάδες βιβλία, άρα είναι ένα βιβλίο κυρίως για βιβλιοφάγους και όχι για περιστασιακούς αναγνώστες.
Το βιβλίο «Αιώνια επιστροφή» είναι σαν παλίμψηστο, που είναι πολλά μαζί (συγκεκριμένα 38 βιβλία, που αναλύει, παρουσιάζει και συνδέει αρμονικά με το δικό της μυθιστόρημα η κριτικός λογοτεχνίας Ελένη Γκίκα). Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για πολλά βιβλία και συγγραφείς και μπορεί στον καθένα μας να «τραγουδήσει» διαφορετικά, ανάλογα με τις «μουσικές» που ο καθένας μας κουβαλάει…
Το βιβλίο αυτό είναι μια Βιβλιοθήκη. Είναι όλος ο κόσμος και όλη η ζωή της Ελένη Γκίκα. Μόνο με τα βιβλία ανεβαίνεις ψηλά, πιστεύει η συγγραφέας, μόνο με τα βιβλία πετάς. Και ο Μπόρχες, ο Καμύ, ο Γκράχαμ Γκριν και ο Ταρκόφσκι, είναι τα τέσσερα ευαγγέλια της !!!!
Η «Αιώνια επιστροφή», ο Μπόρχες, ο Κάντορ, το σειριακό σύμπαν, οι υπερπεπερασμένοι αριθμοί, ο Νίτσε, ο Μπλανκί, ο Πλωτίνος (Οι πλατωνικές ιδέες είναι αριθμητικά περιορισμένες, και οι συνδυασμοί τους είναι επίσης περιορισμένοι. Από ένα σημείο κι έπειτα επαναλαμβάνονται, κι έτσι έχουμε την αιώνια επιστροφή), ο Χιουμ (Ο αριθμός των στοιχείων που συνθέτουν το σύμπαν είναι περιορισμένος και οι συνδυασμοί τους αναγκαστικά επαναλαμβάνονται), ο χρόνος, η ζωή, …..

«Αιώνια επιστροφή, έτσι θα το πει.
Και ο τίτλος δανεικός, σαν τη ζωή την ίδια. Από ένα αρνί και γατί, όπως κι αυτός, στο άλλο, στο άλλο… Από τον ίδιο το σπασμό εκτιναγμένη στον κόσμο σαν δίδυμη κούκλα, αδελφή κρυφή-φανερή.
Πεπτωκυία Λίλιθ – λήθη – λησμονιά – λησμοσύνη - Μαρίλη…
Βαλκυρία κι αυτή, που αενάως γυρνά, θα γυρνά…
«Ροδιά», «αγριοβιολέτα», «πασχαλιά μου». Σπείρα η ιστορία, και η ειλημμένη απόφαση να την πιάσει ξανά από την αρχή. Με όλη τη λάμψη και τη φωτιά, με όλο το πάθος και την καταστροφή, την παρακμή, τον μάταιο -ή μήπως όχι και τόσο μάταιο;- αγώνα.
Με ξεφτισμένες λέξεις, με φθαρμένες κινήσεις και φορτισμένες σιωπές. Αναζητώντας τον εαυτό της-χαμένο, κερδισμένο χρόνο, τι σημασίας έχει τώρα πια; Τώρα που όλα γίνονται έλεος και παρελθόν, θεϊκό παρόν και μέλλον. Όλη η ζωή, μια στιγμή! Στη Ζώνη των Επιθυμιών.
Φτάνει να τολμήσει να μπει.
Ζέφυρος. Ταρκόφσκι.
Χρειάζεται να τα μετρήσει τα χρόνια;»

Όλη η υπόθεση του βιβλίου των 448 σελίδων, σε αυτό το μικρό κείμενο της Ελένης Γκίκα.

Το μυθιστόρημα αρχίζει με «Στάλκερ» μια αριστουργηματική, αλληγορική, θεολογική κατά βάση ιστορία των αδελφών Στρουγκάτσι («Πικ νικ δίπλα στο δρόμο»)που έγινε ταινία από τον Ταρκόφσκι και κλείνει πάλι με «Στάλκερ». Αρχίζει με την μοναδική κραυγή απόγνωσης του ήρωα του βιβλίου Ρέντρικ Σούχαρτ : «Θεέ μου, που είναι οι λέξεις, που είναι οι σκέψεις μου; Σε όλη μου τη ζωή δεν έχω κάνει μια σκέψη!» και τελειώνει με την ίδια κραυγή της ηρωίδας του μυθιστορήματος, το alterego της Ελένη Γκίκα: «Θεέ μου, που είναι οι λέξεις, που είναι οι σκέψεις μου; Την ώρα που απελπισμένη τις ψάχνει , διαπιστώνει ότι είναι εδώ , τις έχει στη μνήμη, ζωή, τραύμα, γάζα, ψίθυρο, προσευχή στο χαρτί.
Ο τίτλος της απομένει.
Αλλά και αυτόν τον γνωρίζει
Αιώνια Επιστροφή.
Το όνομά της θα αλλάξει μονάχα.
Όχι «Καμία», κάτι συνηθισμένο.
Να τους μπερδέψει. Για να γίνει, τελικά, πιστευτή.
Εκείνη μονάχα αρκεί πιστά να ακολουθεί τη μέσα φωνή, την αόρατη γραφή. Τα βήματα.
Γιατί κάτι μέσα της ξέρει, την οδηγεί»…

H ζωή της Όλγας, το αίμα της μάνα της να στοιχειώνει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ο Ορέστης, ο εραστής που χάθηκε κάπου στην Αφρική. Εκείνος, ο Θεός, βουβός, σε μια κλινική, η Μαρίλη, το άλλο μισό της Όλγας, όλοι αυτοί είναι οι ήρωες του βιβλίου.
Μια ιστορία μέσα στην ιστορία και οι παράλληλοι κόσμοι της τέχνης και της ζωής.

Στην «Αιώνια επιστροφή» ο αναγνώστης θα συναντήσει : Φλομπέρ, Σαρτρ, Μπλέϊκ, Χάμετ, Ιώβ, Γκαλεάνο, Βίκτορ,Κέστλερ, Γιουρσενάρ,Χόθορν,Ογκάουα, Ντάρελ, Μαγιακόφσκι, Γιεσένιν, Κάφκα, Μαν, Σαχτούρη, Μαλαρμέ, Μπόρχες, Σάμπατο, Καρυωτάκη, Μισίμα, Καουαμπάτα, Πασκάλ, Μπρικνέρ, Κάμινγκς, Σέξτον, Πλαθ, Αλτουσέρ, Γουλφ, Χεμινγουέϊ, Μπέριμαν, Ουίτμαν, Ρίλκε, Έλιοτ, Γέιτς, Ελιάρ, Μπομπέν, Βιντγκενστάϊν, Προυστ, Γαλανάκη, Σεμπρούν, Ράμφο, Μποντλέρ, Λοτρεαμόν, Μπακούνιν, Αριστοτέλη, Ντυράς, Ζενέ, Μπροχ, Νιζάν, Τζέϊμς, Σωκράτη, Τζάκσον, Γκέιφορντ, Πυθαγόρα, Πόε, Νετσάγιεφ, Πράϊσνερ, Μπαρνς, Βερν, Ντίκενς, Μποβουάρ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Ουάιλντ, Μέλβιλ,Κόνραντ, Φρόϊντ, Ντίκινσον, Γκρέϊβις, Χρυσόπουλο, Βίλα-Μάτας, Περέκ, Πεσόα, Καραπάνου, Μπέϊκον, Χόπερ, Ντε Κουίνσι, Σαγκάλ, Κάρολ, Σάλιντζερ, Μπερνς, Ράντο, Χάμετ, Ντίλαν, Γιουνγκ, Κλίμα, Θερβάντες, Μπλέϊκ, Μπόουλς, Χάισμιθ, Πούσκιν, Τολστόϊ, Ντοστογιέφσκι, Μαρκές, Μπλίξεν, Προυστ, Μίλερ, Σαίξπηρ, Παΐσιο, Πουανκαρέ, Στάιν, Ουίτμαν, Λόρενς, Φερλινγκέτι, Δημουλά, Ρουμί, Τρότσκι, Γκιμοσούλη,Δαββέτα, Ζατέλη, Μαντόγλου, Μαρούτσου, Μαρτίνες, Μοντιανό, Ρεάζ, Μόρισον, Μουρακάμι, Μπαρθελό, Στάμου, Φλιν, Στρουγκάτσι, Φοτορινό, Μπολάνιο, Ντίλαραντ, Νικόλαο Μητροπολίτη … και Αμπράμοβιτς, Χατζιδάκη, Κάλας, Ταρκόφσκι, Μπόγκαρτ, Μπέργκμαν, Στρίνμπεργκ, Μοντάν, Ρέμπαρντ, Βαν Γκιογκ, Γκογκέν, Λαμπεντούζα……..

Ένα βιβλίο ύμνος στη Γραφή και την Τέχνη. Ένα βιβλίο που δείχνει τη συγγραφική ωριμότητα της Ελένης Γκίκα.

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε το 1959 στο Κορωπί. Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στις Εικόνες και στο Έθνος της Κυριακής από το 1983, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι , και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές. Κυκλοφορούν 26 βιβλία της.

Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή Ηλεκτρονική Έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας “Τα Γιάννινα”, και εννοείται ξαφνιάστηκα ευχάριστα και πολύ. Μου το έστειλαν με μέιλ!