Wednesday, August 19, 2009
Πλήθος είμαι
Της Ιουστίνης Φραγκούλη
Τη γνωρίζω όλο και περισσότερο μέσα απο τις επαφές μας στην Ελλάδα, πότε στην Αγκυρα και πότε σε φαγάκια μετα τις αλλεπάλληλες συμμετοχές της σε παρουσιάσεις .Το ταξίδι της περασμένης άνοιξης στη Ρόδο με έκανε να ανακαλύψω τη δροσιά που κρύβει αυτό το ξεχωριστό πλάσμα, που λέγεται Ελένη Γκίκα και σεμνύεται για το μεγάλο ταλέντο της στη γραφή αλλά και τη διεισδυτικότητά της κατα το διάβασμα των άλλων.
Πήρα το νέο της βιβλίο στα χέρια με τίτλο δανεισμένο απο τον Μπόρχες «Πλήθος Είμαι» εκδόσεις Αγκυρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως με αυτό το μυθιστόρημα η Ελένη Γκίκα θέλει να ξορκίσει το πένθος της για το τέλος, αυτό που τελικά φέρνει μια καινούρια αρχή στην άναρχη ύπαρξή μας.
Και έμεινα ξάγρυπνη να τυραννιέμαι απο τη Σαβίνα της, μισοαληθινή-μισοψεύτικη που χώθηκε στο υπόγειο της παιδικής της ηλικίας αναζητώντας τη μάννα της, τον πατέρα της, τον εραστή της, το ξένο αδερφάκι μα πάνω απ΄όλα την πορσελάνινη κούκλα της.
Η Σαβίνα , ηρωίδα της τριλογίας της ,γύρισε στο πατρικό της όπου τώρα πιά δεν είναι κανένας. «Κανέναν δεν βρήκε. Παρα μονάχη σκόνη, σκουριά και ερημιά».
Η Σαβίνα «θα βγεί στους δόρμους και με μεγάλα βήματα θα δρασκελίσει το παρελθόν. Μήπως και κατορθώσει να βρεί ανάπαυση στο παρόν της.»
Ετσι λοιπόν, σκυμμένη πάνω στους χάρτινους ήρωές της, με πυξίδα τις αναγνώσεις της, η Σαβίνα των διαρκών απογοητεύσεων θα προσπαθήσει ν’ ανασύρει απο το υγρό υπόγειο τις αναμνήσεις της, που ενώ στα πρώιμα χρόνια είχαν βαφτεί στα λιλά χρώματα της αισιοδοξίας , ξαφνικά στην εφηβεία χάθηκαν μέσα στο θραύσμα κι έγιναν αίμα, σιωπή, πόνος.
Ακόμη και η σχέση της με τον Αγγελο της μεγάλης ερωτικής ευωχίας κι αυτή μέσα απο τα βιβλία πέρασε κι έγινε κωδικός κοινής ύπαρξης. Βιβλία που αντάλλαξαν υπογραμμίζοντας σημεία-κοινούς κωδικούς πνευματικής συνενοχής και συνεννόησης. Βιβλία, που σταθμίζουν την αλήθεια τους μέσα απο την ανθρωποκεντρική προσέγγιση της ζωής.
Κι όλο σκαλίζει η Σαβίνα κι όλο βυθίζεται σε πετρωμένες λάβες, λερά υγρά υπόγεια, ψάχνοντας απελπισμένα την πορσελάνινη κούκλα μα πάνω απ όλα το τυχαίο που ανέτρεψε την κανονικότητα της εύρυθμης ζωούλας της. Το τυχαίο, το κομβικό σημείο που ανακάτεψε την ομαλότητα της ψυχής σπρώχνοντάς την στο παράλογο.
Σε τούτο το βιβλίο της η Ελένη Γκίκα έτσι απλά χωρίς τεχνάσματα θέτει ωμά ,ξεσκέπαστα, ειλικρινά την υπαρξιακή αγωνία στο έπακρό της. Ολόγυμνη την αλήθεια αναζητεί μέσα απο την ηρωίδα της, που περνάει απο αμφισβητήσεις, παρατηρήσεις, ενοχές, αναμνήσεις εστιάζοντας τον πόνο της στην ίδια την ανθρώπινη οντότητα.
Μαχαίρι είναι τούτο το βιβλίο, που τέμνει εγκάρσια την ψυχή και τη ζορίζει να συνέλθει απο τις αυταπάτες της. «Δεν είναι χρόνος τετελεσμένος το παρελθόν. Και η ζωή δεν ειναι τετελεσμένη ούτε δεδικασμένη ούτε υποθηκευμένη», γράφει η Ελένη Γκίκα.
Κάθε λέξη της ένα κουδούνισμα στ΄αυτιά, κάθε φράση της μια ρεαλιστική ερμηνεία της ζωής που ανατρέπεται απο το τυχαίο δίνοντας χώρο και χρόνο για περισσότερη προσωπική βάσανο. «Στην άσπρη σελίδα ο Χώρος και ο Χρόνος. Ο,τι ζήσαμε κι ό, τι θα ζεί. Το θεϊκό παρόν.»
Οπως και στα άλλα δύο βιβλία της τριλογίας, έτσι και σε τούτο το ταξίδι της προσωπικής αναζήτησης, του επαναπροσδιορισμού μέσα απο τους άλυτους γρίφους του παρελθόντος, η Ελένη Γκίκα εγκιβωτίζει σπουδαία συγγραφικά έργα άλλων, ειδωμένα με τη δική της κοφτερή και άναρχη ματιά. Φέρνει στο κείμενό της απο Ντοστογιέφσκι μέχρι Καραπάνου, απο Ρούθ Ρέντελ μέχρι Μάρω Βαμβουνάκη.
Αν ο διακειμενισμός θεωρείται αμαρτία στη συγγραφική πραγματικότητα, στο μυθιστόρημα της Ελένης Γκίκα αποτελεί ευλογία καθώς η συγγραφέας δεν κρύβει τις επιρροές της , αντίθετα με παρρησία και εισαγωγικά τις ενσωματώνει ευθαρσώς στο βαθειά υπαρξιακό της κείμενο.
Διάβασα το βιβλίο αργά και με πάθος στο μπαλκόνι με θέα τη λίμνη. Το σημείωσα, το μάτωσα κυριολεκτικά με κόκκινο μολύβι,κάθε που υπογράμμιζα μια φράση ζωής.
Ταράχτηκα με τούτο το ανάγνωσμα, σκίστηκαν τα σωθικά μου απο τον εντοπισμό θραυσμάτων αλήθειας , που θάθελα να κρύψω βαθειά μέσα μου κάτω απο περίτεχνα κεντημένα πετσετάκια της μαμάς μου.
Η Ελένη Γκίκα, η Σαββίνα με χάρισε όχι μόνο το ωραίον ταξίδι αλλά την αντάρα ενός αναγνώσματος, που είχα χρόνια να νιώσω μέχρι τα τρίσβαθά μου. Κι έτσι μπορώ να σιγοψιθυρίζω τώρα στον ανυποψίαστο γιό μου: «Θα είμαι όλοι ή κανείς, θα είμαι ο άλλος!»
Βιογραφικό της Ελένης Γκίκα
Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε και εξακολουθεί να ζει στο Κορωπί. Με απιστία κάποιων χρόνων στην Αθήνα. Το μόνο που έμαθε σ’ αυτή τη ζωή (και που κάνει κέφι να κάνει) είναι να διαβάζει. Βιβλία, Μανιωδώς. Από δίψα γραφής έγραψε κιόλας: Μυθιστορήματα, ποίηση, διηγήματα, συνεντεύξεις, άρθρα και κριτικές σε περιοδικά κι εφημερίδες.
Δημοσιογράφος είναι, ξεκίνησε από το «Αντί» και το «Φαντάζιο», όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό. Για δέκα χρόνια εργάστηκε στο ραδιόφωνο και στις Εικόνες. Και με αντικείμενο το βιβλίο πάντοτε, εδώ και 15 χρόνια, στο «Έθνος της Κυριακής». Έχει την επιμέλεια της νεοελληνικής σειράς στις εκδόσεις «Άγκυρα». Έχει εκδώσει εννιά ποιητικές συλλογές, δυο συλλογές με διηγήματα, εννιά μυθιστορήματα, έναν τόμο με συνεντεύξεις και ένα παραμύθι.
Το "Πλήθος Είμαι" είναι το ενδέκατο μυθιστόρημά της.
ΕΡΓΑ ΤΗΣ:
ΠΟΙΗΣΗ:«Σηματοδότες», 1984«Δρασκελιές», Θεωρία, 1988«22 χρωματικές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα», Δωδώνη, 1992«Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα», Φιλιππότη, 1996«Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι», Φιλιππότη, 1997«Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα», Φιλιππότη, 1998«Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα», Άγκυρα, 2000«Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω» Άγκυρα, 2002«Εν αταξίαις άτακτοι όντες» Άγκυρα, 2006«Το γράμμα που λείπει» (υπό έκδοση)
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ:«Όνειρα από Toplexil», Φιλιππότη, 1997«Εάν ο Καρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη», 1998«Μια καρδιά στο στομάχι» (υπό έκδοση)
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ:«Αλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;», Φιλιππότη, 1996«Αναζητώντας τη Μαρία», Άγκυρα, 1998«Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;», Άγκυρα, 1999«Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου», Άγκυρα, 2001«Το αίνιγμα του Άλλου», Άγκυρα, 2003«Οι κούκλες δεν κλαίνε», Άγκυρα, 2004«Χαίρε, παραμύθι μου», Άγκυρα, 2005«Αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αγαπάς», Άγκυρα, 2006«Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω», Άγκυρα, 2007«Υγρός Χρόνος», Άγκυρα, 2008
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:«Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», Φιλιππότη, 1998«Άρον, άρον εγέννετο αύριο» (υπό έκδοση)
ΠΑΡΑΜΥΘΙ:«Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα», Άγκυρα, 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου