Δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς! Έπρεπε να πει δυο λόγια στο κοινό που την λατρεύει!
Τι κι αν είχε τρακ, τι κι αν έτρεμαν τα πόδια, τι κι αν η φωνή της κρύφτηκε απ' την συγκίνηση, εκείνη βρήκε την δύναμη και την βρήκε και είπε τόοοοσα πράγματα!
Ανάμεσα σ' αυτά, (ευχαριστώ και τα λοιπά) είπε ότι, όταν ήταν παιδί, στον χώρο του θεάτρου ήταν τα γύφτικα κι εκεί πήγαινε κι έπαιζε με τα γυφτάκια!
Αμ, από κεινα πήρες το ταλέντο, Ελένη μου!
Ξέρεις τι ταλέντα έχουν τα γυφτάκια;
Εμείς αγαπάμε γυφτάκια!
*
Τώρα, τι να κάνω;
Να κλάψω λιγάκι απ' την συγκίνηση;
Να σπάσω τα χέρια μου στο χειροκρότημα, όπως οι άλλοι;
Να φωτογραφήσω αυτές τις μοναδικές στιγμές;
Δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου