Από νωρίς ή Ελένη, ντυμένη στα κόκκινα, σαν θεά που κατέβηκε στη γη, καθόταν εκεί.Ήταν σκεφτική...
Κοίταζε το φεγγάρι και μου φάνηκε πως μιλούσαν...
Κάτι το ρώταγε...
Κάτι της απάντησε.
Έβλεπε το άδειο θέατρο...και μάλλον αγχώθηκε.
"Μην ανησυχείς!" της είπε το φεγγάρι!"Τρέχα να τους υποδεχτείς, έρχονται! Κι έρχονται ΜΟΝΟ για σένα! Όχι για το Κορωπί!"
Τότε η Ελένη, σαν καλή οικοδέσποινα, ανεβοκατέβαινε τις σκάλες, καλωσόριζε το πλήθος και τους έλεγε να καθήσουν στο καλύτερο σημείο του θεάτρου, στο κέντρο, για να βλέπουν καλά.
Τότε η Ελένη, σαν καλή οικοδέσποινα, ανεβοκατέβαινε τις σκάλες, καλωσόριζε το πλήθος και τους έλεγε να καθήσουν στο καλύτερο σημείο του θεάτρου, στο κέντρο, για να βλέπουν καλά.Εκείνη όμως συνέχισε να κάθεται μόνη της ... και στην άκρη... κοιτάζοντας πολύ συχνά το φεγγάρι.
Θέατρο 1500 θέσεων, πρωτοφανές στα χρονικά, συγκέντρωσε γύρω στα 700 άτομα, για την Ελένη και για τα βιβλία της! Δεν νομίζω ότι ξανάγινε άλλη τέτοια βιβλιοπαρουσίαση, γιατί, αν και θεατρική παράσταση, βιβλιοπαρουσίαση ήταν!
Κι όλοι στριμώχτηκαν εκεί στο κέντρο!
Λες και δεν είχε χώρο!
Ούτε να καπνίσω δεν μπορούσα!
Γι' αυτό σηκωνόμουν συχνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου