ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Και θα ξανάρχεσαι
Με χίλια πρόσωπα
πότε σαν ένας γέρος ζητιάνος
έξω απ’ τη στάση του μετρό
κάποτε σαν ένα ζωηρό αγόρι
που γρατζουνά στην παιδική χαρά
τα γόνατά του
κι άλλοτε σαν αυτόν
τον γοητευτικό γιατρό
μια βροχερή Κυριακή στο Πανόραμα.
Εσύ τον έστειλες να μου χαμογελάσει
να μου υπενθυμίσει πως
ξανάρχεσαι
πως κάπου εδώ τριγύρω είσαι
δεν μπορεί
έτσι ξαφνικά κι απαρέγκλιτα
έτσι «για πάντα»
να χάθηκες
Εσύ που ήσουν το
κέντρο του σύμπαντος κόσμου
το φως, η σκιά μου
η σκιά σου
πάντοτε και παντού
βαριά
και καθοριστική,
μεγαλειώδης.
Να μου ξανάρχεσαι.
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου