Η ΚΕΝΤΡΟΜΟΛΟΣ ΚΑΡΔΙΑ
Φοράω κόκκινα
Και μη σκεφτείς πως
Δεν σε πένθησα’
Φοράω κόκκινα για να ‘ρθεις.
Σα δέντρο με φωτάκια
Στάθηκα
Στη μέση του πουθενά
Έναν ολόκληρο χρόνο.
Την πλάτη σου έβλεπα
Όλο ν’ απομακρύνεται
Κι εγώ στο χάος
Πέρα απ’ τον άξονά μου.
Αλλά τα φετινά Χριστούγεννα
Η κεντρομόλος καρδιά μου
Σε ξανάφερε
Καλοντυμένο, σκοτεινό
Μ’ εκείνη την γνωστή
Καμπαρτίνα της απόγνωσης
Να ‘ρχεσαι προς την ιστορία μου.
Γι’ αυτό άνθισα κόκκινα
Για να με δεις, επιτέλους, και να μείνεις!
Πρωτοχρονιά 2006 (γράφοντας τον «Υγρό Χρόνο»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου