ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ
ΌΤΑΝ ΔΙΨΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ
Τίποτε από μένανε δεν σου ‘φτασε.
Ό,τι κι αν έκανα, ήταν το ελάχιστο
μια τόση δα σταγόνα
σε σένα που διψούσες θάλασσες
αλλά κι εγώ
στην ξηρασία μου μαράθηκα
ζητούσαμε ακριβώς το ίδιο
κάποιος για την αγάπη
να πεθάνει.
Έτσι πεθάναμε κι οι δυο.
Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2006
ανήμερα των Φώτων,
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Για τις δικές μας, πρώτ’ απ’ όλα, άγρυπνες νύχτες…
άγρυπνη νύχτα μου…
άγρυπνη νύχτα μου…
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2021
(2)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2012
(4)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2011
(24)
- ► Φεβρουαρίου (6)
- ► Ιανουαρίου (9)
-
►
2010
(8)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
▼
2009
(110)
-
▼
Δεκεμβρίου
(23)
- ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ - Το γράμμα που λείπει - ΑΓΚΥΡΑ
- Ποίηση Ελένης Γκίκα,
- ΑΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
- ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΤΟΠΤΡΟΥ
- ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
- ΕΡΑΣΤΗΣ ΣΚΥΛΟΣ
- O ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
- ΡΩΓΜΕΣ ΣΕ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ
- ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
- ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΌΤΑΝ ΔΙΨΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ
- ΧΟΡΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ
- Η ΚΕΝΤΡΟΜΟΛΟΣ ΚΑΡΔΙΑ
- ΕΝΑ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ
- ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΤΙΝΟ ΗΡΩΑ ΤΗΣ
- ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
- ΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ
- ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟΥ
- ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΜΙΣΟΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ
- B’ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
- «Υποθετικό Ποίημα»
- ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
- Άνοιξε και μας περιμένει!
- Μ' άρέσει!
- ► Σεπτεμβρίου (12)
- ► Φεβρουαρίου (8)
- ► Ιανουαρίου (6)
-
▼
Δεκεμβρίου
(23)
-
►
2008
(31)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (19)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου