53) ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Απ’ το πρωί καθαρίζει
τις τύψεις, πρώτα,
σε βάθος’
Αλλού να πάτε
εδώ στερήσατε μια ζωή.
Τη νοσταλγία, κατόπιν.
με τόσο παρελθόν
πού να προλάβει
το αμήχανο παρόν
να ξεμυτίσει.
Άφησε την ελπίδα
τελευταία.
Την πιο σκληρή.
Αν έλειπε αυτή
δεν θα ‘χε σπάσει
τόσες φορές τα μούτρα της
κάτι θα είχε ζήσει
δεν θ’ άφην’ έτσι τον καιρό
άμμο, νεράκι, αεράκι
να κυλήσει.
Αυτήν θα τιμωρήσει περισσότερο
κρατώντας την φυλακισμένη
ως το τέλος.
Συνήθισε εξάλλου.
Πού να πηγαίνει πια χωρίς αυτήν….
Παρασκευή 25 Αυγούστου 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Για τις δικές μας, πρώτ’ απ’ όλα, άγρυπνες νύχτες…
άγρυπνη νύχτα μου…
άγρυπνη νύχτα μου…
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2021
(2)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2012
(4)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2011
(24)
- ► Φεβρουαρίου (6)
- ► Ιανουαρίου (9)
-
►
2010
(8)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
▼
2009
(110)
-
▼
Δεκεμβρίου
(23)
- ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ - Το γράμμα που λείπει - ΑΓΚΥΡΑ
- Ποίηση Ελένης Γκίκα,
- ΑΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
- ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΤΟΠΤΡΟΥ
- ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
- ΕΡΑΣΤΗΣ ΣΚΥΛΟΣ
- O ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
- ΡΩΓΜΕΣ ΣΕ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ
- ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
- ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΌΤΑΝ ΔΙΨΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ
- ΧΟΡΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ
- Η ΚΕΝΤΡΟΜΟΛΟΣ ΚΑΡΔΙΑ
- ΕΝΑ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ
- ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΤΙΝΟ ΗΡΩΑ ΤΗΣ
- ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
- ΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ
- ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟΥ
- ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΜΙΣΟΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ
- B’ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
- «Υποθετικό Ποίημα»
- ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
- Άνοιξε και μας περιμένει!
- Μ' άρέσει!
- ► Σεπτεμβρίου (12)
- ► Φεβρουαρίου (8)
- ► Ιανουαρίου (6)
-
▼
Δεκεμβρίου
(23)
-
►
2008
(31)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (19)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου