Ήταν γραπωμένος στη φούστα της διέκρινε στα μαύρα μάτια του όλη την αγωνία μάτια πιστά, εξαρτημένα μ’ όλη την πίκρα της ανάγκης του Αυτή το Φως, Αυτή, Νερό Αυτή, η αρχέγονη Πείνα του’ μια λαιμαργία υπαρξιακή γι’ αυτό το πεταμένο κόκαλό της για ένα της κόκαλο δαντέλα έγινε στη φούστα της κι αυτή να επιμένει «στενός κορσές» πως είναι. Στενεύει η αγάπη, άραγε; Τη σκέψη της να φύγει την κατάλαβε από τον κυματισμό τη μύρισε στην μπροστινή της πιέτα σα να σφύριξε ούριος άνεμος τώρα θα τον αφήσει με τη φούστα σαν πανί να βολοδέρνει Κι αυτή γυμνή ούτε το ύφασμα ούτε και το παράσιτο, αυτά τα πιστά μαύρα αναγκεμένα μάτια σαν του δαρμένου σκύλου
Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006, 2η μέρα στις Εκατό Χουρμαδιές
ΕΡΑΣΤΗΣ ΣΚΥΛΟΣ
Ήταν γραπωμένος στη φούστα της
διέκρινε στα μαύρα μάτια του όλη την αγωνία
μάτια πιστά, εξαρτημένα
μ’ όλη την πίκρα της ανάγκης του
Αυτή το Φως,
Αυτή, Νερό
Αυτή, η αρχέγονη Πείνα του’
μια λαιμαργία υπαρξιακή
γι’ αυτό το πεταμένο κόκαλό της
για ένα της κόκαλο
δαντέλα έγινε στη φούστα της
κι αυτή να επιμένει
«στενός κορσές» πως είναι.
Στενεύει η αγάπη, άραγε;
Τη σκέψη της να φύγει
την κατάλαβε από τον κυματισμό
τη μύρισε στην μπροστινή της πιέτα
σα να σφύριξε ούριος άνεμος
τώρα θα τον αφήσει με τη φούστα σαν πανί
να βολοδέρνει
Κι αυτή γυμνή
ούτε το ύφασμα
ούτε και το παράσιτο,
αυτά τα πιστά μαύρα
αναγκεμένα μάτια
σαν του δαρμένου σκύλου
Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006, 2η μέρα στις Εκατό Χουρμαδιές
3 Δεκέμβριος 2009 8:09 πμ