Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ - αποσπάσματα

Από καθυστέρηση σε καθυστέρηση μια ζωή διάβασε χίλια τόσα βιβλία. Αλλά η εξήγηση, όχι, τελικά δεν ήταν εκεί.
Παρ’ ότι, πολλές ήταν οι φορές εκείνες που νόμισε ότι την βρήκε. Τι ακριβώς έγινε τότε; Γιατί τόσες πολλές διαδρομές; Πώς είναι δυνατόν να φεύγεις για να ξεφύγεις από κάτι, κι όπου κι αν πας, όσα χιλιόμετρα κι αν διανύσεις, όσα παπούτσια, τελικά, κι αν λειώσεις, εκείνο που αποφεύγεις, πάλι και πάλι να συναντάς;
Αλλά πώς ακριβώς το είπε ο Πουανκαρέ, η ζωή αρέσκεται στις επαναλήψεις; Και σ’ ένα πεπερασμένο σύμπαν όλο την ίδια σκηνή θα συναντάς.
Κι αυτό το σπίτι, αυτό ακριβώς είναι: ένα πεπερασμένο σύμπαν.
Και γι’ αυτό ξαναβρέθηκε εδώ. Για να παίξει το παιχνίδι των κατόπτρων. Και για να ξεδιαλύνει το είδωλο από το όντως πρόσωπο, μια και καλή.
σελ.113

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Για τις δικές μας, πρώτ’ απ’ όλα, άγρυπνες νύχτες…
άγρυπνη νύχτα μου…

Αρχειοθήκη ιστολογίου