ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ - αποσπάσματα

Σαν τον Μονταίνιο που του έμελλε έως την ύστατη ζωή να γράψει, αυτό που ονειρευόταν να ψελλίσει μια ζωή
«όμως η παράξενη μοίρα του να πρέπει να γράψει αυτό που δεν ήταν δυνατόν να ειπωθεί δεν υπήρξε άλλωστε η ίδια του η ζωή; Τι σημαίνει λοιπόν να γράφεις, αν όχι το να ανατρέχεις στην πένα για να κάνεις τους άλλους να σε ακούσουν λίγο, με τους φόβους σου, τις επιθυμίες σου, τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου; Τι άλλο είναι από το να μιλάς στο χαρτί επειδή η γλώσσα σου είναι κομμένη ή επειδή κανείς δεν σ’ ακούει;»
σελ. 172