Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ - αποσπάσματα

Ούτε μια κλειδαριά’ που να μην ξεκλειδώνει ο χρόνος.

«Οι συγγραφείς πεθαίνουν άραγε λιγότερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους; Οι θάνατοί τους θα ήταν ακόμη πιο οριστικοί αν κανένας απ’ αυτούς δεν ήταν αξιομνημόνευτος έτσι ώστε να καταχωριστεί ή να επινοηθεί; Εκείνος που γράφει δεν περιμένει την αθανασία από τους μελλοντικούς του αναγνώστες. Θα ξεχαστεί – ή δεν θα ξεχαστεί, γρήγορα ή αργά. Δεν έχει μεγάλη σημασία: δεν είναι αυτό που τον ωθεί στη γραφή. Δεν μπαίνει σ’ αυτό τον κόπο για τους ζωντανούς που θα επέλθουν αλλά για τους νεκρούς που προηγήθηκαν».
σελ.140

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Για τις δικές μας, πρώτ’ απ’ όλα, άγρυπνες νύχτες…
άγρυπνη νύχτα μου…

Αρχειοθήκη ιστολογίου