Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ - αποσπάσματα

«Για μερικούς ο θάνατος είναι άντρας, και μάλιστα καπετάνιος: «Ω! Θάνατε, γερο-καπετάνιε, ήρθε η ώρα! Βίρα τις άγκυρες!» γράφει ο Μπωντλαίρ. Για άλλους πάλι είναι γυναίκα, και μάλιστα αγαπημένη: «Αυτή η ιδέα του Θανάτου ήρθε και κατοίκησε μέσα μου οριστικά, όπως θα έκανε ένας έρωτας», γράφει ο Προύστ. «Όχι πως αγαπώ το Θάνατο, τον απεχθάνομαι. Αλλά έχοντας πρώτα κατά καιρούς σκεφτεί το θάνατο σαν μια γυναίκα που δεν έχουμε ακόμη αγαπήσει, τώρα η σκέψη αυτή έχει εισχωρήσει στο βαθύτερο στρώμα του μυαλού μου τόσο ολοκληρωτικά ώστε δεν μπορώ να ασχοληθώ με κάτι χωρίς αυτό να διαπεραστεί πρώτα από την ιδέα του θανάτου».
σελ.142-143

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Για τις δικές μας, πρώτ’ απ’ όλα, άγρυπνες νύχτες…
άγρυπνη νύχτα μου…

Αρχειοθήκη ιστολογίου