ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ - αποσπάσματα

«Γράφουμε γιατί είμαστε ανίκανοι να ζήσουμε», σκέφτεται. «Αγαπάμε γιατί νοσταλγούμε ένα Θεό. Κάθε βιβλίο μια αποτυχία. Κάθε έρωτας, μια φυγή. Μπορούμε να φέρουμε κάτι εις πέρας μόνο με κόλπα, μπορούμε να ζήσουμε μόνο πλαγίως. Δεν βρισκόμαστε ποτέ εκεί που νομίζουμε. Ο πόθος μας είναι ταγμένος στην αλητεία. Η θέλησή μας δεν έχει κανένα βάρος. Εν τούτοις καμιά φορά μας έρχονται νέα από το αιώνιο. Τα φώτα που πέφτουν σ’ ένα πρόσωπο. Ο κεραυνός που χτυπάει το μελάνι…»
Έτσι ακριβώς εισέβαλε και ο Άγγελος στη δική της ζωή:
σαν κεραυνός που
χτυπάει το μελάνι.
σελ.165