Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ - αποσπάσματα

Για να παρηγορηθεί, θα πρέπει να ξαναθυμηθεί τον παράδεισο’ στα χέρια του, στο βλέμμα του, στην ανάσα του, στα αποσπάσματα που της απόμειναν και επειδή «τίποτα δεν μπορεί να μπει εκεί μέσα αφού τα πάντα βρίσκονται ήδη εκεί». Έτσι «όταν λέμε πώς κάποιος μπήκε στον κήπο της ουσίας, εννοούμε πως ο εαυτός του κάηκε ολοκληρωτικά κι έτσι από ‘κει που ήταν κάτι έγινε τίποτα και τώρα πια μπορεί να μπει ανενόχλητα αφού μόνο το τίποτα χωράει μέσα εκεί» για να τον ξαναβρεί, θα πρέπει ως τίποτα να τον αρνηθεί και να την αρνηθεί.
σελ.155

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Για τις δικές μας, πρώτ’ απ’ όλα, άγρυπνες νύχτες…
άγρυπνη νύχτα μου…

Αρχειοθήκη ιστολογίου